سزاوار لطف بی پایان

خدایا، آن دم که تو را ندا می کنم، صدایم را بشنو و چون تو را می خوانم، پاسخم ده و چون با تو راز می گویم، مرا دریاب که به سوی تو گریخته ام و پیش روی تو ایستاده ام. پریشان و گریان و امیدوار، چشم امید به سوی تو دوخته ام، به سوی تو که از درونم آگاهی و از راز دلم با خبری. خدایا، اگر من لایق رحمت تو نیستم، ولی تو سزاوار لطف و کَرَم بی پایانی[؛ پس مرا از لطف و کَرَمت بی نصیب مساز، ای مهربان ترین].

پناه بی پناهی

خدایا، آن که به تو شهرت یابد، هرگز بی نام و نشان نگردد. آن که به تو پناه آوَرَد، هرگز خوار و زبون نماند و آن که تو به او روکُنی، بنده دیگری نشود. خدایا، آن که رو به سوی تو کند، نور یابد و آن که به تو پناه آورد، پناه جوید. رحیما، من به درگاهت پناه آورده ام؛ پس ای مهربان، امیدم را ناامید مکن و از لطف و رأفتت محرومم مدار.

تو را می خوانم

خدایا، اگر گناهانم مرا نزد تو خوار گردانیده، تو به خاطر حُسن اعتمادم به تو از من درگذر. مهربانا، اگر عصیانم مرا از لطف و کرمت دور داشته، یقینم به تو، کَرَم و عطوفت تو را دریادم زنده می دارد. لطیفا، اگر خواب غفلت مرا از دیدار تو با زمی دارد، ایمان به مهر و بخشش ات بیدارم می دارد. خدایا، اگر عِقاب تو مرا به دوزخ می خوانَد، ثواب بی پایانت مرا به سوی بهشت دعوت می کند، پس ای مهربانْ تو را می خوانم، از تو می خواهم، به درگاه تو ناله سر می دهم و رو به سوی تو می کنم. خدایا، از آنانم قرار ده که همواره در یاد تواند، هرگز عهد تو را نمی شکنند و شکر تو را لحظه ای از یاد نمی برند.

تسلای تنهایی ما

خدایا، در سال های دفاع و شهادت، فراق لاله های پرپر شده، سینه مان را گداخت. هر روز صدها لاله خونین، صدها کبوتر بال گشوده، صدها شهید در خون خفته برای دفاع از دین تو، برای پاسداری از میهن اسلامی، برای حراست از ارزش های اسلامی به آسمان ها هجرت کردند و اینک ما مانده ایم و داغ هزاران عزیز سفر کرده. ما مانده ایم و بار سنگین رسالت شهیدان. ما مانده ایم و پاسداری از خون بر زمین ریخته آنان. عزیزا، به یاری و مَدَدَت، تسلای تنهایی مان باش. از صبر بی پایانت بر درون سوخته مان فرو ریز و در انجام آن رسالت خطیر و در پاسداری از ارمغان آن خون های پاک، پیروزمان دار.

در کوی وصل

خدایا، اینْ خواری من که بر تو آشکار است و اینْ پریشان حالی ام که بر تو پوشیده نیست. از تو ای مهربان وصل تو را می خواهم؛ پس مرا به نور خود به کوی وصلت هدایت کن و به صدق و خلوص دربندگی ات پایدارم گردان. ای خدا، مرا از گنجینه علمت بیاموز و در حصار امنت محفوظم دار. ای مهربان، گاهِ اضطرار و پریشانی یاورم باش، از خواریِ نَفْسم رهایم کن و از پلیدی شرک و تردید پاکم دار. خدایا، پیش از آن که مرگم فرا رسد، ازتو یاری می خواهم؛ پس یاری ام کن. بر تو توکل می کنم؛ پس مرا وامگذار. به تو امید می بندم؛ ناامیدم مکن. به لطفت چشم می دوزم؛ محرومم مساز و به درگاه کَرَمت پا می نهم؛ مرا از درگاهت مران ای مهربان.