قبری که در مدینه شد گم       پیدا شده درمدینه قم

میلاد اخت الرضا (ع) ، حضرت فاطمه معصومه (س) را به پیشگاه برادر بزرگوارشان

ولی نعمتمان خضرت علی ابن موسی الرضا (ع) و حضرت ولی عصر (عج)

و همچنین محبین و دلدادگان اهل البیت (ع) تبریک و تهنیت عرض میکنیم . 

تاریخ چشم به راه فاطمه ای دیگر است. انتظار به سر می آید و شمیم دلنوازی، خانه خورشید را فرا میگیرد. خنکای حضور دوباره فاطمه (س) در فضای مدینه جاری می شود و کوثر فاطمی، جوشیدن میگیرد. به کوچه باغهای حرم تو پناه می آورم و در سایه سار ملکوتی آن، نفسی تازه می نمایم. کنار نهر استجابت می نشینم و قطره ای می شوم در آبی زلال اشک های زائرانت. ضریح نورانی ات را در آغوش میگیرم و از بین شبکه های آن، مزار مطهر تو را تماشا می کنم. باورم نمی شود! آیا به این سادگی به زیارت تو آمده ام! تو که زیارتت، همسان زیارت یاس گمشده مدینه است!

به جـــان پاک تو ای دختر امام، ســلام          به هر زمان و مـکان و به هر مقام، سـلام

تویـی که شــاه خراسان بود بــرادر تــو          بـــر آن مقام رفیــع و بـر این مقام، ســلام

به هر عدد که تکلم شـود به لیل و نهار          هــــزار بـار فـــزون تـر ز هـر کـلام، ســلام

صبح تا شب و از شام، تا طلیعه صبــح          بر آستـانه قــدسـت علی الـدوام، ســلام

در آســـمان ولایــت، مــه تمــامی تـــو           ز پای تا به ســرت ای مـــه تـمـام، ســلام

به پیشگــاه تو ای خواهـــر شه کـَـونین          ز فـرد فـرد خلیـق، به صبح و شام ســلام

منم که هر سر مویم به هر زمان گویـد          به جـان پــاک تـو ای دخــتـر امـام، ســلام

با سلام و تسلیت ایام صادقیه به پیشگاه آقا حجت ابن الحسن (عج) و شیعیان حضرتش

متنی که در قسمت بعد از نظرتان میگذرد ، متن بیانیه حضرت آیت الله العظمی وحید خراسانی می باشد که به مناسبت ایام صادقیه صادر گردیده و شما میتوانید با کلیک بر لینک ذیل ، سخنرانی ایشان را دانلود نمائید .

ما را هم از دعای خیرتان فراموش نکنید .

http://http://vahid-khorasani.ir/pages/farsi/lectures.html

<بسم الله الرحمن الرحیم>
غرض از آفرینش عالم و آدم، معرفت و عبادت خداوندى است که آیات علم و قدرت و حکمت بى انتهاى او در تمام کائنات نمایان است، و نظم حاکم بر جهان از ترکیب یک ذرّه تا هزاران کهکشان گواه وحدانیّت او است.
و بعثت تمام انبیا براى این است که عقل آدمى را به علم، و اراده او را به ایمان، و روح او را به مکارم اخلاق، و اعمال او را به خیر و صلاح هدایت کنند، و نظامى قائم به قسط و عدل با اجراى احکام خداوندى که آسمان و زمین را به عدل به پا داشته به وجود آورند، و آن غرض از خلقت و آن هدف از بعثت به وجود کسى میسّر شد که اصول و فروع اسلام را که حاصل رسالت فرستادگان خدا از آدم تا خاتم است از مبدأ تا معاد و از طهارت تا دیات به بشریّت آموخت، و آفاق افکار رابه انوار علم و حکمت کتاب و سنّت منوّر کرد.
عامّه و خاصّه به علم و اجابت دعاء او که دو علامت امامت است اعتراف کردند، و اعلام علماى اسلام شهادت دادند که آنچه بشر به علم آن تا روز قیامت محتاج است در کتاب او است.
خاتم انبیاء او را صادق نامید، و اسم او به روایت امام زین العابدین (علیه السلام) نزد اهل آسمان صادق است .
خداوندى که فرموده { یا ایّها الذین آمنوا اتقوا الله و کونوا مع الصّادقین } چنین صادقى را حجّت خود قرار داده است .
اول امام اهل سنت، مالک ابن انس مى گوید: <چشم من افضل از جعفر بن محمّد در فضل و علم و ورع ندیده است> .
و ابو حنیفه او را اعلم الناس دانسته، و از امام مالکیه نقل شده است که بر قلب بشرى افضل از او در علم و عبادت و فضل و ورع خطور نکرده است.
سعادتمند مردمى که پیرو صادقى باشند که صادق آل محمّد (صلوات الله علیهم اجمعین) است .

ابن شهرآشوب در (مناقب) و قطب راوندى در (خرائج) از مفضّل بن عمر روایت کردند که :
< با أبى عبدالله جعفر بن محمّد (علیه السلام) مى رفتیم، به زنى برخوردیم که گاوى مرده در مقابلش بود، و آن زن و کودکانش گریه مى کردند. آن حضرت از سبب گریه آن زن و طفلانش پرسید. گفت: این حیوان وسیله معیشت من و طفلانم بود، و اکنون در کار خود متحیّرم که چه کنم؟ فرمود: مى خواهى خدا او را براى تو زنده کند؟ آن زن گفت: آیا با این مصیبت مرا مسخره مى کنى؟ دعائى خواند و پاى خود را به آن حیوان زد، گاو به سرعت سرپا ایستاد، آن زن گفت : به پروردگار کعبه، او عیسى بن مریم است. آن حضرت به میان مردم رفت تا کسى او را نشناسد > .
کسى که از قدمش اعجاز نـَفَس عیسى ظاهر مى‌شود و نـَفَسش حیات ابد به آدمیّت مى‌بخشد و مذهبش صراط مستقیمى است که انبیا و مرسلین و شهدا و صدّیقین و عباد الله الصّالحین به آن متنعّمند، روز شهادتش روز مصیبت اسلام و مسلمین است.
وظیفه کسانى که مشرّف به شرف مذهب جعفرى هستند آن است که در روز شهادت آن حضرت به پا خیزند، و در هیئآت عزادارى به شوق زیارت آن قبر ویرانه که کنز مخفى خدا در آن آرمیده، بر سر و سینه زنند، و به ناله هاى جانسوز به یاد آن امام مظلوم و پیکر مسموم و مرقد مهدوم، مشمول دعاى آن حضرت شوند که فرمود: < اللّهم ارحم الصّرخة التى کانت لنا > .
خوشا به حال آن دسته هاى عزادارى که با آن ناله ها، به دعاى او رحمتى نصیبشان شود که خداوند متعال فرمود: { و رحمة ربّک خیر ممّا یجمعون } . <فعلى الأطائب من اهل بیت محمد وعلی صلی الله علیهما و الهما فلیبک الباکون> { انا لله و انا الیه راجعون }

مجالس عزا باید در مملکت در صادقیه [ایام شهادت امام صادق علیه السلام ] رسمی بشود ؛

به دو عنوان باید این روز زنده بشود :

این عنوان اولی که حق اینچنین صاحب حقی ایجاب می کند

عنوان ثانوی این است که :

در این مملکت آتشی زیر خاکستر است ؛

آن آتش زیر خاکستر همان است که :

یک عده بی شرم ؛  بی حیا ؛

در همین مملکت ؛

به رای همین مردم ؛

به همین مجلس امدند ؛

و از مالیاتی که به اسم امام ششم گرفته می شود ، اینها ارتزاق می کنند ؛

 این بی شرمها تصمیم گرفتند شهادت جعفربن محمد را از قلم بیندازند ؛

تعطیل رسمی را ساقط کنند ؛

این افکار مسموم در این مملکت است!

 اگر امروز با وجود علم و دین عده ای نتوانستند ؛

ممکن است بعد این اتش از زیر خاکستر بیرون بیاید ؛

این است که وظیفه مردم این است :

شهادت امام ششم را ؛

مثل عاشورا که در اعماق نفوس ریشه دوانیده ؛

آنچنان احیا کنند که :

کسی جرات نکند در مجلس شورای این مملکت اینچنین غلطی بکند !

 اینها تصور کردند که ما خوابیم

این آرزو را به گور ببرید!

باید تمامتان بمیرید ؛

ولی این عَلَم سرپا باشد

شهادت جعفربن محمد باید عاشورای دوم بشود تا کمر همه اینها بشکند

 ممکن است همان ها که این نغمه ها را دارند بگویند  :

 این علم ها چرا؟

این عزاداری ها چرا؟

باید بدانید این حرفها از کجاست

همه این حرفها منشأش این است که :

این مذهب را می خواهند سست کنند

دیگر ورق بعد را نمی گویم :

مصلحت نیست که از پرده برون افتد راز ؛

ورنه در محفل رندان ؛ خبری نیست که نیست! [خبری نیست که وجود نداشته باشد!]

من می دانم چه نقشه هاست!

ولی به همه می گویم :

همه تان بمیرید ؛

و این مذهب بماند ؛

و این مردم ؛

و این ملت ؛

گول این عوام های عمامه به سر را نخورند ؛

که بگویند :

این عزاداری ها چیه؟

این سینه زنی ها چیه؟